Durankulak

Recenzas Jan Harselaar:

Sabira Ståhlberg: Durankulak; eld. Bambu, Varna, 1998, 80 p.

L. Frank Baum: La Mirinda Sorĉisto de OZ; eld. Bero, Berkeley, 2000; 146 p. [okaze de 1' 100-jariĝo de 1' originalo]

245, majo 2001

Jen du verkaĵoj kiuj unuflanke neniel similas sed aliflanke preskaŭ identas: ambaŭ kaptas unuavice la imagopovon, ĉar ili ne pentras reale rekoneblan mondon aŭ regionon male, ili mistifikas nin: ili forkaperas nin al sonĝomondo. Tie, kiel sciate, ja estas traviveblaj ĉiuspecaj aventuroj kiujn neniu normalo realigus: remburita pajlofiguro povas fariĝi via vojaĝkompano, same kiel timema leono kiun eĉ la propra ombro vekriigus; trans urbojn kaj regionojn vi povas flugi balone; aŭ renkontiĝi kun diskuto pri la lingvo de hundoj aŭ hienoj; aŭ timi pri koto-koboldoj aŭ ruĝa monstro...

Amiko Camacho pravas, kiam en Fonto 241 li nomis Durankulak "literaturo por infanoj aŭ gejunuloj, aŭ, eble pli precize, kvankam ŝajnparadokse, poradolta infanliteraturo". La juĝon persone mi iom etendus ankaŭ al La Mirinda Sorĉisto de OZ.

Mi sincere tre ĝojas ke nialingve ili ekzistas; multlingve, ja eble ĉiulingve ekzistas tia speco de literaturo: senprobleme frandebla dum busvojaĝo, amuze distra sed ne tro postulema de via atentemo; bonstile verkita sed ne tro ekstravaganca, nek piĉ-isma nek ŝulceca: en bone klasika stilo sen ĝeno aŭ penigo.

La Sorĉisto de OZ internacie famas - kaj tute prave! Ne temas, eble, pri grandioza fabulo, sed tion mi jam diris; sed la verko ja havas ion logan, kio eĉ postlegade plu daŭras - ankaŭ pro la karakterizaj ilustraĵoj, kiujn feliĉe kunportas ankaŭ la Esperanta versio.

Pri Durankulak ni eĉ povas iom fieri: ĝi ja estas originalaĵo, nepre ne sub la kutima nivelo de tiu ĉi ĝenro. Do, bone por pigraj horetoj! sed eĉ por relegado kun plezur'.

 

Reen al:

Durankulak Sabira Ståhlberg Listo de recenzoj en Fonto Ĉefpaĝo originala literaturo