Originale kaj pensige
Tim Westover: Marvirinstrato. Lawrenceville, Literaturo.net 2009.
La usonano Tim Westover (1982-) konatiĝis lastatempe per noveloj premiitaj en la Belartaj Konkursoj de UEA (tria premio de prozo en 2005, dua en 2006, unua en 2007). En 2009 aperis Marvirinstrato, lia unua novelaro libroforma. Ĝi konsistas el dek ok noveloj kun etoso certagrade fabeleca. La stilo ĝenerale estas simpla, kaj en pluraj noveloj ĉefrolas infanoj. Tamen ĉi tio tute ne estas fabeloj por infanoj, sed plenkresk(ul)aj noveloj kun originala enhavo kaj formo.
En kelkaj el la noveloj aperas filozofie pensigaj demandoj vestitaj kiel rakonto kun fabelaj aŭ leĝere surrealismaj trajtoj. Tio validas ekz. pri Labirintoj, kie la rakontanta mio kaptiĝas en spirita labirinto konstruante ĝardenajn labirintojn.
En la plej feliĉaj okazoj, Tim Westover trovas ideojn tre originalajn, surprizajn kaj pensigajn. Tia estas ekz. Meduzet’, pri knabino kiu amikiĝas kun ŝvebanta meduzo, El la taglibro pri la okcidenta vojaĝo, pri graciaj kaj glaciaj lunulinoj. En iuj noveloj regas plaĉa sonĝeca etoso, ekz. en Ruĝvela ŝipo kaj Marvirinstrato. Aliaj plenas de la plej neatenditaj cirkonstancoj, kiel Enanimigo, kie homoj renaskiĝas kiel hejmaj mastrumaj aparatoj, kio kaŭzas emociajn problemojn.
La plej ampleksa el la noveloj estas Tri ruĝaj knabinoj, inspirita de konata anekdoto pri la deveno de la Esperanta difina artikolo el Zamenhofa sonĝo. Jam la ideo verki novelon sur tiu bazo estas ege originala, sed krome Westover vere sukcesas fari el tiu ideo ion tute propran, kiu interesas kaj fascinas. En tiu novelo fantazio kaj realo, fabelo kaj ĉiutageco kunfandiĝas en tre sukcesan literaturaĵon.
Do, en la bonaj momentoj, la krea imagpovo de Westover triumfas. De temp’ al tempo tamen la rakontoj ne sukcesas senĉese fiksteni mian intereson. Iufoje lia emo vicigi strangajn kaj fantaziajn detalojn iĝas manio iom teda. Sed verŝajne malsamaj eroj kaptos malsamajn legantojn, do ne facilas precizigi, kion li prefere ellasu.
La du lastaj noveloj estas priesperantistaj satiraĵoj. La unua estas sufiĉe originala, kvankam ĝi primokas kutimajn "verdaĵojn". La dua imitas antaŭparolon kiu panegiras literaturan verkon. Ĝi ne estas same originala, tamen sukcesa kaj celtrafa.
La lingvaĵo de la novelaro estas bona kaj klara.
Sten Johansson
Reen al:
| Marvirinstrato | Tim Westover | Ĉefpaĝo originala literaturo |